Formáli | Vikublaðið Fram | Vikublaðið Siglfirðingur | Gamli Mjölnir | Mjölnir | Blaðið Neisti | Einherji | Blaðið Brautin | Blaðið Sildin | Blaðið Reginn | Ýmsar heimildir | Nafnalisti

>>>>>>>>>>> Gamli Mjölnir

Bíó-Saga Siglufjarðar: Mjölnir, málgagn jafnaðarmanna

(Eldri)       Svona var "lógó" blaðsins, sennilega skorið út í   kork. En það náði þvert yfir A3 forsíðu blaðsins.

Mjölnir, Siglufirði : 1929-1930,  útgefandi: Jafnaðarmannafélag Siglufjarðar.

Aðeins tveir árgangar voru gefnir út, síðar var hætt útgáfu og blaðið "lagt niður", þar til endurútgáfa blaðsins hófst að nýju, átta árum síðar, í desember árið 1938, og þá undir merkjum kommúnista. --  Ábyrgðamaður  Gamla Mjölnis var: Hermann Einarsson

þann 12 nóvember 1930, í 22. tölublaði birtist eftirfarandi skammargrein:

"BÍÓ"

Á Siglufirði er aðeins einn skemmtistaður, sem  sé, - kvikmyndahús; rekstur þess er mjög  arðvænlegur eigandanum, og það því fremur  sem hann vandar minna til myndakaupa. Fjöldi  þeirra mynda er hann býður bæjarmönnum á að  horfa, eru þær lélegustu, er “heimsmarkaðurinn”  hefir fram að bjóða; þetta er staðreynd hverjum  þeim er nokkuð fylgist með í kvikmyndagerð. það  hve myndirnar eru lélegar, stafar ekki af því, að  eigandanum hafi verið úthlutað, svo lítill skerfur  smekkvísi í fyrstunni, eins og guðhræddir menn  munu álykta, heldur er það sökum þess, að  maðurinn kastar öllu listræmi til hliðar fyrir því, að  ná sem mestum gróða fjárhagslega; --- einnig  liggur sökin hjá bæjarmönnum sjálfum því þeir  láta bjóða sér hvaða ómynd, sem er. Eigandinn  þarf ekki að taka neitt tillit til vilja áhorfendanna,  og kaupir því aðeins þær ódýrustu myndir sem  fáanlegar eru.

Því er fleygt fyrir, að hér séu sýndar  sömu myndir og sýndar- eru í „Akureyrar  Bíó", en það er nú samt ekki; margar  bestu myndirnar koma hingað aldrei og  geta menn sannfærst um það með því að  lesa, auglýsingarnar frá “Akureyrar  Bíó".

Á Akureyri td. þar sem starfrækt eru  fleiri en Eitt kvikmyndahús, keppa þau um  að ná áhorfendunum og vanda  þess vegna betur til sýninga og að  ógleymdum þægindunum sem eru svo  margfalt betri en Siglfirðingum er boðið  upp á.

Hér er mönnum boðið uppá  óþægilega og harða trébekki og dæmi  eru til þess að þeir haft liðast í sundur, undir  áhorfendunum, það er haft fyrir satt, að - danskur maður, sem auðvitað hafði aldrei  komið í svo óvistlegt kvikmyndahús fyrr,  hafi í gamni, snúið sér að eigandanum.  sem stóð í forstofunni og var auðvitað að  hugsa um þetta eina: peninga - og spurt  hann hvar það  væri, sem hægt væri að  sitja og horfa á myndina án þess að fá  sigg á óæðri endann. það var upp á  svölum, ef nokkuð sæti var ósetið og  kostaði 2 kr-.

Þráfaldlega hefur aðsóknin að sýningunum  orðið svo mikil, einkum yfir sumartímann. að  menn hafa setið í klemmu á hverri grind eða  bekk, og þar að auki hafa tugir manna staðið frammi við dyrnar, og þeir sem síðast hafa komið orðið teygja svo hálsinn að þeir hafi fengið ónota-ríg, annars hafa þeir ekki getað fylgst með efni myndarinnar.

Lögreglan hefir ekki skipt sér af því hve mörgum væri seldur aðgangur, fyrr en hún hefir verið kominn að því að missa andann af þrengslum. Það mætti kannski segja henni það til hróss að hún hefur vísað mönnum frá dyrunum og á fremstu bekkina, hafi þeir verið auðir, en það vilja fæstir eyðileggja sjónina, með því að sitja svo að segja ofan í myndinni og svo nærsýnir eru fæstir að þekkja ekki þreytu í augunum á fremstu bekkjunum, svo nærri eru þeir tjaldinu.

 Sorglegt er að er það að Siglfirðingar láta bjóða sér annað eins og þetta, ár eftir ár.  Réttmæt krafa hlýtur að vera sú, að þær myndir sem sýndar eru, hafi eitthvað gildi frá menningar eða lista- sjónarmiði; einnig að þægindi verði ekki lakari en t.d. í kvikmyndahúsunum Akureyrar, og ekki dýrari.

Rekstur “Nýja Bíós” hér er ágætt sýnishorn þess, hvernig einstakling er leyfilegt að auðgast á fjöldanum, og einnig í orðsins fyllstu merkingu, -- hvernig kvikmyndahús á ekki, að ver rekið.

Kröfurnar ættu að ver þær, að bærinn ræki sjálfur kvikmyndahús, ekki með það fyrir augum að hagnast á því fjárhagslega, heldur og í þeim tilgangi að auka menningu bæjarmanna. Þá gæti skeð, að menn fengju að sjá hér, nokkrar myndir er geta talist listaverk og væru ekki sundurtættir ræfla frá því um aldamót.  Bíó er sem stendur stofnun, sem hirðir peninga manna. Án þess að gefa nokkuð í staðinn; mönnum er ekki einu sinni  huggun í því að peningarnir hafi runnið til bæjarins.

Það mætti ætla að bæjarmenn væru orðnir leiðir á myndunum sem er að mestu samantvinnaður af kossum, morðum, fíflalátum, sneiddar raunveruleika og listræni, og mun svo vera um marga þeirra sem betur fer. Það er bærinn og enginn anna,r sem verður að byggja hér nýtt kvikmynda og samkomuhús. Samkomuhúsleysið hefur um langan tíma verið hér tilfinnanlegt, og eftir því sem bæjarmönnum fjölgar verður þeim til þess meiri smánar, að eiga ekkert samkomuhús yfir höfuðið, sem mönnum er bjóðandi inn í

A.

Hinrik Thorarensen, svaraði þessari grein í blaðinu Siglfirðing, og bitist svarið "Hér"

Og aftur svaraði "A" og birtist það svar hér fyrir neðan.

“BÍÓ”

Svargrein  herra H.Thorarensen í síðasta tbl. Siglfirðings, tekur varla að svara. Aðeins vildi ég spyrja hann, hvers vegna “Ben Hur”, “Guli miðinn” og þá myndin af alþingishátíðinni, hafa ekki verið sýndar hér.

Einnig vildi ég mótmæla því að hann hafi ekki fengið innflutningsleyfi á boðlegum sætum, og minna hann á að það var verðtollur sem hann vildi sleppa við að greiða.

H.Th. þykist hafa hnekkt ósannindum, en hvað vildi hann þá kalla þá hugsun, ef ég segði það heimsku bæjarbúa að láta einstakling raka saman peningum,  á rekstri eina samkomuhússins í  bænum – og meir vit væri í því að ágóðinn lenti í kassa bæjarfélagsins.

A.