Við höfnina
Góðar undirtektir
Ég get að sumu leiti verið ánægður með þær undirtektir sem síðasti pistill minn "Við höfnina" fékk. Því engar hefi ég heyrt skammirnar, ég segi heyrt og er ég því ekki, með því að fullyrða að enginn hafi bölvað mér, því eins og flestir vita, þá eru allt of margir meðal okkar sem ekki kæra sig um að sá sem þeir bölva heyri til, því sumum verður á að "krydda" bak-nagið, þannig að ekki er auðvelt að standa við sumt sem sagt er, - en nóg um það.
Skipstjórinn á Sigluvík þakkaði mér fyrir þær ábendingar sem hann vörðuðu og hafur beðið um að smíðuð yrði trappa, er taka á við, er landgangi sleppir niður á þilfar. Og byrjað er, amk. að teikna breytingu þá, sem fyrirhugað er, á ólöglegum lestaropsútbúnaði Sigluvíkur, en útbúið hefur verið bráðabyrgða "handrið", til öryggis við lestaropið.
Dagný hefur aldrei, svo ég muni, verið bundin eins vel við bryggju, eins og síðast þegar ég landaði úr henni. Skipið lá þétt við bryggjuna þannig að mús hefði varla komist á milli hvað þá maður, getað dottið niður á milli skips og bryggju samt var mikil hreyfing við bryggjuna og all hvasst af norðan. Þannig er best að binda skipin til varnar slysum - og einnig kemur til góða, að það auðveldar og flýtir löndun þegar skipið er fast við bryggjuna.
Þá hefur landgangurinn verið lagfærður hjá Þormóði Ramma þannig að böndin ná nú lengra inn á þilfarið svo hægt er að halda sér í, en það mundi enn betur bæta ef uppistöðurnar yrðu festar betur.
Slysagildrur
En meira er ógert en gert - vatnsbrunnarnir eru enn tilbúnir til ."slysaveiða" og svipuð óhreinindi eru á Hafnarbryggjunni og verið hafa og ekki má gleyma stóra drullupollinum sunnan við Slippinn. Þann poll ætti ef til vill heldur að flokka undir slysagildru, gildru sem óbeint gæti valdið dauða. - Hvernig? - Jú, vatn skvettist og bleytir bremsubúnað bifreiða, aðallega þó minni bifreiða. Bifreiðarnar verða bremsulitlar, jafnvel bremsulausar um tíma, svo getur allt frosið fast þegar frost eru. Um þetta eru ótal dæmi.þó ekki hafi, svo vitað sé, orðið slys af völdum þess, - ennþá að minnsta kosti. En pollurinn hlýtur að fara á næstunni, því aðeins nokkrar vikur eru síða Hafnarnefnd samþykkti að fela verkfræðingi bæjarins að fjarlægja hann.
Hættulegar raflagnir
Enn ein gildra er til, sem þó ekki er stöðugt fyrir hendi, en nokkuð oft þó. Sú gildra er oft lögð fyrir vegfarendur á Hafnarbryggjunni, svona svipað og sjómaðurinn leggur sína fiski línu. Enda er þessi gildra einskonar "lína" þó ekki sé með krókum á, heldur er þetta rafmagnslína, eða línur, sem oft þurfa að liggja þvers og kruss til að hægt sé að þjóna til viðgerða, bátaflotanum sem í höfninni liggur. Þessar 220 v rafmagnslínur liggja á bryggjunni og yfir þær keyra bílar fram og aftur, á keðjum og nagladekkjum. kaplarnir merjast og keðjurnar gera göt á þá og kaplarnir "leka".
Við skulum ímynda okkur smá þátt hins "daglega" lífs: Það er rigning, en samt indælt veður, logn og hiti. Stúlkurnar á Barnaheimilinu leggja af stað með um tuttugu börn í göngutúr, eins og þær gera svo oft. Það er ánægjulegt að sjá og fylgjast með þessum hóp á ferð sinni. Þau halda öll í langan snærisspotta og ganga í "halarófu". Þau hafa oft farið áður niður á Hafnarbryggju og óafvitandi glatt augu þeirra sem séð hafa og nú eru þau komin einu sinni enn. Óafvitandi um hættu, leiðir barnagæslan hópinn. Öll halda þau í blautan snærisspottann, eitt barnið sér eitthvað skrítið á bryggjunni, beygir sig niður til að skoða það betur, tekur í það, þetta er bréf sem liggur á rafmagnskapli........
Ég ætla ekki að rekja þessa sögu lengra, til að benda á hvað gæti hafa skeð ef gat eða leki væri á rafamagnskaplinum - blautum, með 220 volta spennu á, sem "halarófa" af börnum, eða bara verkamaður sem þyrfti að færa hann til. Þetta ástand þarf að bæta.
Skip fái rafmagn úr landi
Og um leið að gera bátum og togurum færi á að hvíla vélar um borð og spara með því dýra olíu þegar komið er að landi og legið í höfn. Það þarf að ganga þannig frá, að bátar og togarar hafi sína rafmagnstaug og vélstjórarnir geti stungið sínum köplum í samband við straum úr landi
Þetta tíðkast víða erlendis til dæmis í stærstu fiskihöfn Frakka í Boulogne. Þar eru togararnir svipaðrar stærðar og okkar, nema margfalt fleiri. Þegar þeir koma í höfn í Boulogne þá eru eins og allsstaðar, hásetarnir tilbúnir með landfestar, en þar eru vélstjórarnir líka tilbúnir með sína "enda" eða rafmagnskapal sem fer í land um leið og skipið er komið að bryggju og er stungið í einn tengil í landi sem hverju skipi er ætlaður og drepið á öllum dieselvélum um borð. Í þeirri höfn heyrist ekki vélarhljóð um borð í skipunum er þau liggja við festar. Þetta hefi ég sjálfur séð.
Ánægjuleg þróun
Það er ánægjuleg þróun sem orðið hefur í bátaútgerð og útgerð yfirleitt hér á Siglufirði. Flotinn hefur vaxið talsvert eins og allir vita, bátarnir sem gert hafa út á línu hafa fiskað mjög vel þegar gefið hefur á sjóinn, frekar tregt, var þó hjá færabátum s.l. sumar en oft er það ótrúlega stór hluti aflans sem á land kemur, frá þeim.
Selvík í viðgerð
Selvík hefur verið til lagfæringa og endurbóta fyrir .sunnan, og er unnið að því að gera bátinn sem best úr garði, ma. skipt um og endurbætt allt rafkerfið um borð og vélakramið tekið í gegn ofl. Nokkrar tafir hafa orðið í verkinu - m.a. vegna bruna sem varð hjá verkstæðinu sem annast verkið - svo og manneklu. En von er til að Selvík hefji róðra upp úr nk. áramótum.
Aflafréttir
Aflinn á Siglufirði í nóvember 1974.
fimmtudagur 5. desember 1974