Hafðu samband:

Við höfnina

Það er auðveldara að sjá flísina í auga náungans heldur en bjálkann í sínu  eigin.

Þrátt fyrir staðreyndir þessa máltækis, ætla ég mér að benda  á nokkrar staðreyndir hins daglega lífs við höfnina, sem að  mínu mati og annarra, sem á hafa bent, mætti betur fara.

Í litlu bæjarfélagi eins og Siglufirði er erfitt að gagnrýna það sem betur mætti  fara, án þess að það verði persónulegt, þar sem allir þekkja alla. En meining  mín er ekki, með þessum skrifum, að ráðast á persónur með illgirni í huga, þar  sem óhjákvæmilega, einstakir geti tekið einstaka línu til sín persónulega, og það  jafnvel góðkunningjar mínir.

Það, sem ég ætla fyrst og fremst að skrifa um nú, er það sem fyrir augu mín  ber nær daglega, í starfi mínu sem kranamanns við höfnina og það sem mér  hefur dottið í hug, því viðkomandi.

Fyrst eru það vatnsbrunnarnir á Hafnarbryggjunni. "Fyrsta flokks" slysagildrur,  fyrir utan slysahættuna, illa nothæfir til síns brúks vegna margra tæknilegra  galla. sem allir viðkomandi, ásamt verkfræðingi vita um. En við sama situr ár  eftir ár- og eitt og eitt slys bætist við. Sum slysanna hafa verið bætt með  nokkrum þúsundum króna og orðið hafa slys sem aldrei verða bætt og enn fleiri  smáslys hafa orðið, sem ekki hafa verið skráð. 

 En það skiptir engu máli, þetta hefur verið svona og getur verið svona áfram.  Eða er það ekki? Svari þeir sem gata.

Þá er það drullan og fiskurinn. Það hefur verið barist fyrir því að fá hingað  fiskvinnsluskóla, sem væntanlega á að kenna meðhöndlun fisks og hreinlæti,  varðandi alla meðhöndlun hans, allt frá löndun til útskipunar.

Áður en Fiskvinnsluskólinn á Siglufirði verður að veruleika, fyndist mér að  ýmislegt af því. sem ég sé út um glugga vinnustaðar míns, þyrfti að breytast. Það sem.ég kemst ekki hjá að sjá, er allt annað en  fögur sjón, ef tala á um fyllsta hreinlæti varðandi löndun fiskjar og aðra meðferð fiskjar yfirleitt. Það ljótasta ~í  því sambandi tel ég vera löndunar- og útskipunarbryggjan Hafnarbryggjan.

 Stundum er erfitt að sjá hvort hún er steypt  eða ekki, vegna þykks drullulags, sem víðast þekur hana, ásamt  drullupollum eða "vötnum". Það var ekki laust við að ég  skammaðist mín s.l. sumar, er ég sá tvo útlendinga vera skoða  og kvikmynda (ma. nærmyndir) drulluna og sóðaskapinn og grænar slíur, sem myndast höfðu í pollunum.

Þegar verkafólk, fiskimatsmenn og aðrir eiga erindi um borð í veiðiskipin, þá  flytja þeir þessi óhreinindi með sér neðan í skónum um borð í annars þrifaleg  skipin og einnig niður í fiskilestarnar. Einn og einn fiskur dettur af bílpöllunum  niður á bryggjuna, - niður í drulluna og er fleygt aftur upp á pallinn, án þess að skola  fiskinn áður, því rennandi vatn er notað um borð og er því hvergi nærri á  bryggjunni. Og ef svo illa vill til, að kranamaðurinn gætir ekki að sér og híf rekst í og  fiskur dettur niður, þá er magnið "það mikið" að eyða verður dýrmætum tíma í að  ná í vatn (slönguendann um borð) til að skola fiskinn.

Fiskkössum er raðað í net á bryggjuna, án þess að þvo svæðið undir þeim og  óhreinindin setjast á kassana, sem síðar komast í beina snertingu við fiskinn.  Netin óhreinkast einnig og eru sennilega aldrei þvegin, frekar en  löndunarkassarnir, ef undanteknir eru þeir kassar, sem Jón Kr. notar við löndun  úr smábátunum.

Oft haf ég velt því fyrir mér, hver sá aðili sé, sem raunverulega geti kippt  þessum hlutum, ég vil segja ósóma, í lag. Er það hafnarvörður? Hafnarnefnd?  Viðkomandi verkstjórar? Verkfræðingur? Fiskimatsmenn? Eða bæjarstjórnin ein,  eða allir áðurnefndir aðila sameiginlega?

Margir telja, að ef steypt yrði akbraut vestan við vöru húsið á hafnarbryggjunni,  þá mundi moldarykið og mestu óhreinindin, sem bílarnir bera með sér, minnka  og auðveldara yrði að þrífa bryggjuna, sem ekki hefur verið gert, nema upp á  síðkastið, þegar verkstjóri Þ.R. hefur tækifæri til að láta þrífa lauslega hluta  bryggjunnar.

Og heilbrigðiseftirlitinu vil ég ráðleggja að heimsækja vigtarmanninn okkar og  athuga við hvaða loftslagstegundir honum er ætlað að draga fram lífið á sinum vinnustað. Það væri fróðlegt að vita um gerlainnihaldið  pr. rúmmetir.

Þá kem ég að einu atriði enn, sem ekki er síður mikilvægt að mínu mati. En  það er það ábyrgðarleysi, sem atvinnurekendur, verkstjórar öryggiseftirlit,  verkamenn og verkalýðsfélagið Vaka sýna. En þessir aðilar, að örfáum  undanteknum, hjálpast óbeint við að brjóta samningsákvæði og lög um öryggi á  vinnustað. Á ég þar fyrst og fremst við notkun, eða öllu heldur notkunarleysi  öryggishjálma. Margir verkamenn telja hjálmana óþægilega og nota þá þess  vegna ekki. En það er þó óþægilegra að fá högg á höfuðið, eða er það ekki? Til  eru verkstjórar, sem sagt hafa hjálmana þvarg og húmbúkk. Atvinnurekendur  virðast telja sig lausa allra mála, með því að láta hjálmana hanga á snaga á  vinnustað. Stjórn Vöku finnst kannski nóg að ákvæði um þá sé komið inn í  samninga.

Öllum nefndum aðilum, að lögreglu meðtalinni, ber skylda til að sjá um, að  lögum sé framfylgt, jafnvel þó samningsákvæðum sé sleppt. Ég er í stjórn Vöku  og er því að nokkru að ávíta sjálfan mig, en ég get mér til varnar upplýst, að  nokkrum sinnum hef ég nefnt þessi atriði á vettvangi Vöku við góðar undirtektir í  orði, en fundarsókn hjá okkur er jafnan dræm og sumt verkafólk hefur áræði til  að skamma og baknaga okkur, þá fáu sem "gerum" eitthvað, - í kaffistofum og  á vinnustað, en mæta ekki á fundi til að láta ljós sitt skína, og eða hjálpa okkur að stjórna betur, eða taka að  sér stjórnina. Og alltaf er spurt: Hver á að gera þetta?

Ég hef nú þegar ef til vill, farið út á hálan ís, en ég ætla að nefna enn eitt atriði  varðandi öryggi á vinnustað við höfnina, og er að mínu mati nokkuð gróft brot á  lögum. En það er varðandi togskipin okkar. Ef til vill er það "sök"  skipstjóranna, sem í hlut eiga, það sem um verður fjallað. Og nú spyr ég:

Er  aðstaða sú, sem verkafólki úr landi, sjómönnum og öðrum, sem erindi eiga um  borð í togskipin, í fullu samræmi við lög þau sem skipstjórnarmönnum ber að  framfylgja varðandi landgöngubrýr og aðstöðu til ferða frá og um borð? Hver  mundi talinn eiga sök eða hluta af sök, ef td. viðkomandi eða óviðkomandi  hrasaði við stig eða stökk um borð í ms. Dagný og félli á milli skips og bryggju,  en bilið verður allt upp í 150 sm, stundum þegar slæmt veður er og aðstæður  hvað verstar? Og aftur spyr ég:

Hver ber ábyrgðina, ef viðkomandi eða óviðkomandi beinbrotnaði við það að fara um borð í  Stálvík eða Sigluvík? En þessi skipta með sér sama landgangi, en engin trappa,  eða neitt til þess ætlað að halda sér í, er fyrir hendi er landgangi sleppir og  viðkomandi þarf að klofast eða stökkva niður á þilfarið. Og hver yrði kallaður til  saka, ef viðkomandi eða óviðkomandi rynni til og félli niður um ólöglegan  lestaropsbúnað á bv. Sigluvík?

Ég vona að ég hafi ekki aflað mér óvina með þessum línum mínum, en sé svo  þá tek ég því.

En ég sem fréttaritari Morgunblaðsins vil heldur eiga þátt í því að reyna að  koma í veg fyrir slys með því að benda á slysagildrur og einnig á það, sem betur  má fara, heldur en fá borgað fyrir það síðar, að segja frá því í Morgunblaðinu, að orðið hafi slys,  jafnvel dauðaslys og skýra þá jafnframt frá ástæðum fyrir viðkomandi slysi.