Fyrir mér; sem þessar línur
skrifa og var í sveit til tvítugs aldurs, rifjuðust upp ýmsir viðburðir, og
gamlir kunningjar, svo sem göngur, fjárréttir, heyskapur, heimalömb,
kálfar og folöld og leikur kúnna, þegar þeim er hleypt út í fyrsta sinn á
vorin.
Sá, sem hefur lifað við unað
og fjölbreytni sveitalífsins, gleymir því varla og það er eins og hugurinn
mildist við að sjá þetta aftur, þótt aðeins sé á mynd.
Þá voru þarna sýndar myndir
frá Þórsmörk og frá Öræfum, en, Öræfasveit mun vera talin einhver fegursta
sveit á landinu.
Ísland er ekki stórt borið
saman við mörg önnur lönd og þá er það svo, að allur þorri landsmanna er
alls ókunnugur þessu litla landi, fær ekkí, eða gefur sér ekki tíma né
tækifæri til að sjá mikið annað en sína heimahaga.
Þetta þarf þó ekki svo að
vera, eins og samgöngum er nú orðið háttað, en það vantar víðast samtök og
félagsskap, er gengist fyrir ferðalögum til fagurra staða á landinu. Á
suðurlandi hefur Ferðafélag Íslands mikið úr þessu bætt með skipulögðum
ferðalögum og frá.
Akureyri eru einnig farnar
ferðir um landið. Við Siglfirðingar erum illa settir um þetta, virðist og
vera litil löngun til þannig lagaðra ferðalaga hjá fólki, þótt nóg sé um
rápið til Reykjavíkur. Nokkrar hömlur leggur það og á, að aðalatvinna hér,
er á þeim tíma, sem hentugastur er til ferðalaga, til þess að sjá og skoða
landið. Þó mundi vera hægt að koma á hópferðum héðan í júnímánuði, ef
vilji og samtök væru fyrir hendi.
Hér, sem annarstaðar á
landinu, er að vagsa upp ný kynslóð með nýja menntun, nýja menningu, sem
við, hinir gömlu, gátum ekki orðið aðnjótandi. Vill nú ekki þetta unga
fólk hefjast handa, mynda með sér félagsskap, og setja sér það takmarkið,
að kynnast sínu eigin landi fegurð þess og dásemd. Ónafngreint
