Hafðu samband:

Föstudagur 13. ágúst 1965. Ljósmyndir: Steingrímur, texti Halldór Blöndal Siglfirðingar gleðjast yfir síldinni

en svartsýni gætir með flutningana.

Síðastliðinn þriðjudag, kom Þorsteinn þorskabítur til Siglufjarðar með 2000 hektólítra síldar  til söltunar. Hann lagði að bryggju rétt u,m kl. 2 síðdegis, en löndun gat þó ekki hafist fyrr en á  fimmta tímanum. Kom þar hvort tveggja til, að skipið var ekki útbúið sem skyldi en einnig var því um að kenna, a,ð „stúararnir" á Siglufirði, er sitja fyrir um alla uppskipun og útskipun, neituðu að vinna að lönduninni.  Voru því kallaðir til starfsmenn úr Síldarverksmiðjum ríkisins. Á Siglufirði virtust allir sammála um, að löndunin gengi eftir atvikum vel. Allir fylgdust með  hvernig til tækist. Að sjálfsögðu hitnaði sumum í hamsi og margt kom í ljós, er betur mætti fara, svo sem ævinlega, þegar nýjar leiðir eru  reyndar. Og þótt ýmsir væru svartsýnir, mátti finna það á. öllum, að mönnum þótti betra að  tilraunin var gerð og að áfram verði haldið. Ýmislegt kom í ljós, sem auðveldlega má lagfæra  og lækka tilkostnaðinn. Hér spá menn því, að í náinni framtíð verði flutningar á sáld til söltumar veruleg trygging  síldarbæjunum. Menn horfa því ekki svo mjög í afraksturinn eftir þessa fyrstu tilraun, þar sem  allir vona, að betur gangi næst og innan tíðar verði í förum skip búið þeirri tækni, sem nauðsynleg er til slíkra flutninga.

Við göngum niður á  hafnar- bryggjuna og hittum þar fyrst fyrir skipstjórann á Þorsteini, Torfa Sölvason: - Við fórum frá Siglufirði aðfararnótt laugardags og keyrðum beint austur á miðin. Þá var  svolítil gola og skipstjórarnir ekki trúaðir á, að það  tækist að háfa síldina á milli. Einn bátur,  Víðir lI, reyndi það svo aðfaranótt mánudags og gekk allt eins og búast mátti við. Um  morguninn komu svo fleiri skip og hefðum við getað tekið meira en við fengum. Allir virtust  mjög liprir og vildu reyna að láta þetta takast - -- Annars vil ég lítið segja um flutningana að svo komnu máli, þar sem reynslan er svo litil.  Þessi aðferð er ekki framkvæmanleg nema í sestaklaga góðu veðri. Útbúnaðurinn er ekki eins  og skyldi og ýmislegt, sem betur mætti fara. Skipið er ekki hentugt, það vantar heppilegt spil og lúgurnar eru of litlar, svo að þetta gengur seint, sérstaklega löndunin. 

Á hafnarbryggjunni verður næst fyrir okkur Jón Sæmundsson, fulltrúi saltenda: - Það er vel hægt að flytja síldina ísaða með góðum útbúnaði og ég vona, að þá verði gert í  stærri stíl í framtíðinni. Þessi síld er smá, líklega 40 % söltunarhæf, feit og átulítil.

Á söltunarstöðinni Nöf hitt um við Skafta Stefánsson, sem byrjaði að salts síld fyrir eigin  reikning  á Siglufirð i árið 1919 og kann því frá mörgu að segja - Hann var búinn að fá eina söltun, 474 tunnur. „Það er allt og sumt".

- Oft er mjór mikils vísir, og það getur vel farið svo, að það fáist mikið úr. flutningunum og  örugg vinna í framtíðinni. Það hlýtur að vera hægt að geyma síldina tvo sólarhringa, áður en  saltað er. Og veiðiskipin eiga að vera þannig útbúin, að þau geti það. Með því að innrétta  skipin á réttan hátt, tel ég að unnt verði að flytja síldina langt að til söltunar, jafnvel frá Jan  Mayen.

 - Auðvitað verður að búa Þorstein þorskabít almennilega út. Hann þyrfti að geta dælt síldinni  upp úr nótunum lestarlúgurnar eru of litlar og svo vantar spilið í hann. En úr öllu þessu verður  bætt í framtíðinni. Allir eru þessu óvanir hér á . Siglufirði. Þetta er allt byrjun í kvöld, Auk þess  er síldin smá og ekki er hægt að kenna neinum um það. Hér væri öðru vísi um að lítast, ef síldin  væri öll stór.

 - Ég vil ekki spá neinu um útlitið. Ég er ekki sérlega bjartsýnn, en ekki svartsýnn heldur. Ég  hef lifað það að salta 1000 tunnur 22. sept. 1949, sem öll fór til Ameríku þótti úrval. Hér voru  líka saltaðar á 9. hundrað tunnur 1962 og við hefðum getað salt að meira, ef nóg fólk hefði  verið til staðar. En útlitið er  óneitanlega ekki gott.

 -- Ég vil ekki spá neinu illu um þessa flutninga. Framtíðin er auðvitað sú að flytja síldina  frysta.  

Á planinu á Nöf sjáum við hvar Guðrún Sigurðardóttir er að leggja eitt af efstu lögunum í  fyrstu tunnuna. Okkur þykir nú heldur lítið að hafa eina tunnu Það er svo langt síðan við höfum farið í síld, að  við hefðum viljað salta lengur. Við höfum alltaf

verið að vonast til að geta unnið fyrir  tryggingunni. -. Síldin er mjög smá, þótt dálítið stórar síldar séu innan um. Ég hef verið í 20 sumur hér á  stöðinni og þetta er alversta sumarið. Ég hef alltaf unnið fyrir tryggingunni nema nú.

 Á söltunarstöðinni Silfurborg h.f. sjáum við, hvar Sigurbjörn Sveinsson verkstjóri fylgist með  því, að allir hlutir gangi eins og þeir eiga að ganga, þar höfðu  verið saltaðar 404 tunnur í  sumar. -- Mér líst ekki vel á flutningana, meðan síldin er svona slæm eða u;m 35 % nýting.Og ég  held, að þetta fyrirkomulag eigi ekki framtíð fyrir sér. Það er helst að flytja síldina ísaða í  hálfrar tunnu kössum. Ég held, að það megi ekki vera þyngra á henni. Annars er ekki gott að  segja, hvort síldin er svona marin af ísnum eða meðferðinni. Maður veit það ekki. 

Marselía Jónsdóttir er  ung stúlka þar á planinu og heldur fáorð. Vill ekki láta hafa of mikið eftir sér: -- Þetta er þriðja sumarið sem ég salta. Mér líst ekki vel á þetta fyrirkomulag, en síldin er þó  betri en ekki. Ég vona bara, að úr rætist.

Loks  sjáum við Guðmundu Guðmundsdóttir, þar sem hún keppist brosmild við að salta í  fyrstu tunnuna - Mér líst vel á flutningana í framtíðinni, ef síldin er góð að öðru leyti. Þessi er ekki sérlega  góð, en annars er ég svo sem fegin að fá síldina. - Það þýðir ekki annað en vera bjartsýnn og það er óskandi, að það komi síld. Kannski  kemur hún seinni partinn í ágúst.

             ---- H.Bl.          Ath. Filmurnar glötuðust í vörslu fréttamanns, svo þessar myndir eru skannaðar upp úr Mbl.