Borgarísjaki út af
Siglufirđi
Mikil og tignarleg sjón
FRÉTTARITARI
blađsins á Siglufirđi, Steingrímur Kristinsson fór á m.b.
Hjalta út ađ borgarísjaka, sem var 7-8 sjómílur frá landi,
og tók međfylgjandi mynd af honum. - Ţađ var mikil og tignarleg sjón
ađ sjá ţetta ferlíki gnćfa 20-40 metra hátt yfir sjávarmál
og 100-150 m. á breidd, ţar sem jakinn er breiđastur, segir
Stein.grímur. Og ţó er ţetta sennilega ađeins 1/9 hlutinn af
jakanum, hitt mun vera neđansjávar. Hann segir svo frá ferđinni:
S.l. laugardag sá ég fyrsta
borgarísjakann á minni 30 ára ćvi, en ţá var jakinn eins og
smá depill úti viđ sjóndeildarhringinn. Á mánudag var sami jaki
staddur út af Siglufirđi, ásamt öđrum minni 1 2 sjómílur
utar. Hafđi sá stóri á sunnudag
veriđ á hrađri ferđ austur međ landinu, ţrátt fyrir austan kalda
og sjó, en á mánudag var fariđ ađ hvessa meira og jakinn snú
inn viđ og hélt í vestur undan veđrinu, ásamt minni jakanum. Sást
vel til jakans bćđi á sunnudag og mánudag frá Siglufjarđarkaupstađ.
Bar hann yfir Siglunesiđ eins og stór snjóhvít eyja, glćsileg
ađ sjá. Utan af ströndinni sást hann betur og var mikil umferđ
um veginn út eftir. Bílar fóru međ fólk međ sjónauka, sem
vildi virđa ţessa tignarlegu og sjaldgćfu sjón fyrir sér. Og nú fór
ljósmyndari okkar af stađ.
Hann leigđi sér mótorbátinn Hjalta SI
12. Međ hann eru svokallađir Kambsbrćđur, Grímur og Gunnar
Helgasynir, sem fyrr hafa dugađ okkur vel, lentu t.d. í sögulegu
ferđalagi á sínum tíma í hvassviđri viđ ađ koma til okkar
myndum af tunnuverksmiđjubrunanum. Steingrímur ljósmyndari tók
sem sagt sjóveikitöflu og lagđi í hann. En 7--8 vindstig voru,
talsverđur sjór og ţar á ofan kröpp vindbára, og rak veđriđ
alla undir ţiljur, áđur en 20
mínútur
voru liđnar og ekki var liđin klukkustund, ţegar Ćgi
var fórnađ gómsćtum signum fiski ásamt nýjum kartöflum. -
Eftir hálfs annars tíma siglingu í bansettum hamagangi, höggum og veltingi,
miđur ţćgilegum fyrir höfuđ, maga og hnjáliđi, s!ó vélstjórinn
á Hjalta; Gunnar Helgason, af og andaćfđi, segir Steingrímur.
Mikiđ var um smáísrek,
jakar höfđu brotnađ úr borgarísnum og ţurfti ađ vara sig á ţeim.
Ekki var hćgt ađ „stíga á land", bćđi vegna sjógangs
og brattra hliđa jakans. Taldi Grímur Helgason, skipstjóri ekki ráđlegt
ađ fara mjög nćrri, ţví ekki er gott ađ átta sig á hvort
brotiđ í kring um jakann stafađi af sogi, sem myndast af
grynningum jakans, t.d. ef sá hluti jakans sem er neđansjávar,
skagar mikiđ út undan. En árangur ferđarinnar. sést á međfylgjandi
mynd, sem Steingrímur tók af jakanum.
Myndin er tekin 14.september 1964