Ljósmyndir: Steingrímur, textinn: Stefán Friðbjarnarson

Undir september sól sá ég sumarið fyrst ÞAÐ var myrkur um miðjan dag.  Það var síldarleysi, Það  voru norðaustan vatnsveður  og fannkoma.       Það trónuðu  snjóskaflar á Siglufjarðarskarði og torvelduðu samgöngur við þjóðvegakerfið, blésu  skafrenningi framan í fólk,  sem hélt að sumarið væri sumar og hugðist fara á fjórum hjólum fjallveginn til  Skagafjarðar. En því aðeins  vita menn, að svartur litur er svartur; að þeir hafi hvíta  litinn til samanburðar. Það er kominn september.Það er komin síld til Siglufjarðar; Það er saltað á fjórum stöðvum. í dag og var  saltað á tveimur í gær. Þessar  stöðvar fengu sína fyrstu  síld í september, þegar enginn bjóst við síld, en síldin  væri ekki síld ef hún kæmi  þegar búist var við henni. Þetta er enginn land- burður,  en þó eins og að sjá á  sól   milli skýja, eins og von sem vegs úr vonbrigðum. Þetta er  eins og koma heim til sín eftir  langa útivist, þótt maður hafi  ekkert farið.  Það sem jók þó mest á  ánægjuna var, að það var skuttogarinn Siglfirðingur,  flaggskip Siglfirðinga sem færði stærsta fenginn í dag, rúmlega 2000 mál og tunnur, Hér sjáið þið skipið, það rúmar varla meiri afla, en sýnist þó lítið hlaðið, ber  með reisn sin feng og líkist ekki fjöl á sjó. Önnur mynd sýnir nokkra unga Siglfirska sjómenn við löndun og sú þriðja skipstjórann Pál Gestsson sem ræðir við Aage Schiöth (t.h.) og Skarphéðin Guðmundsson (t.v.). Megi hann sem  oftast segja jafn góðar veiðisögur!  Þetta er að  vísu haustafli, en það er á haustin sem  náttúran sáir fræjum þeim,  sem eiga að bera ávöxt að  vori. - Stefán           Skarphéðinn Guðmundsson kaupfélagsstjóri (snýr baki í  ljósmyndarann) Páll Gestsson skipstjóri og Aage Schiöth lyfsali