Sunnudagur 20 mars 1966.
Ljósmynd: Jóhann Matthíasson, texti
Steingrímur
Þið
sjáið sjálfir um skemmtiatriðin.
Siglufirði,
8. mars: FYRIR nokkrum dögun kom togarinn Hafliði, Siglufirði, inn á
Siglufjörð úr utanlandssiglinu.
Í sjálfu sér er það ekkert markvert, þó fréttist af togara koma
frá erlendri höfn, en það sem skeð hafði um borð í þessum
Siglfirska togara á útleið og heimleið,
er sennilega einsdæmi í íslenska togaraflotanum og
jafnvel þó víðar væri leitað.
Sagan
hefst á því að stuttu áður en togarinn Hafliði leggur af stað í
„siglingu" út til Englands,
þá er áhöfninni á Hafliðaða tilkynnt:
“Konur
ykkar, unnustur og mæður hafa ákveðið
að halda ykkur kaffivöld og skemmtun, það hefur verið samþykkt,
að þið sjálfir sjáið um hluta skemmti atriðanna. Skemmtunin og
kaffi-kvöldið mun verða að
kvöldi þess dags sem þið komið úr siglingunni”.
Karlakórinn
"Titlar" syngur -- stjórnandi, Sveinn Björnsson.
Skipverjar
hugsuðu málið, það var
ekki úr mörgu að velja til skemmtunar um borð í togara, en góð ráð
finnast um síðir.
Bátsmaðurinn Sveinn Björnsson tók af skarið og tók að sér að stjórna
skemmtiatriða leitinni, og reka mannskapinn til dáða.
Undir hans stjórn tóku félagarnir að æfa söng
og áður en langt um leið var 12 manna karlakór farinn að
syngja hástöfum í takt við skröltandi
keðjur, brotsjóa og harmonikkutóna, fjörug íslensk lög, lög
eftir Sigurð Þórðarson og ýmis
önnur góð skáld.
Svo hófst kaffikvöldið,
ásamt skemmti- atriðum.
Vinur
minn Jóhann Matthíasson, skipverji á Hafliða bauð mér og konu
minni, með sér á þessa „samkomu",
sem byrjaði á því að frú Anna Egilsdóttir setti samkomuna og bauð
skipverjum og gestum að fá
sér kaffi og heimabakaðar tertur, sem voru þarna í tugatali.
Þegar skipverjar,
konur þeirra og aðrir mættir, höfðu drukkið og etið nægju
sína af því sem fram var borið hófust skemmtiatriðin. Bátsmaðurinn
Sveinn Björnsson, hóf kynningu þeirra, á því að kynna, að
loftskeytamaðurinn Þórður Jónsson
myndi hafa með höndum spurningaþátt, ekki ósvipaðan þeim er Svavar
Gests hefði haft, en á
milli þátta spurninganna, myndi öðrum skemmtiatriðum blandað og var
þá fyrst söngur 12 manna
karlakórs, sem skipverjar nefndu -„Titla". Þ
Þeir félagar voru hálf
taugaóstyrkir til að byrja
með en þegar þeir höfðu sungið tvö lög fóru þeir að styrkjast
og voru nú nær óstöðvandi.
--Mesta
lukku gerði lagið og vísan, "Á sprengisandi", eftir Grím
Thomsen, en það lag sungu þeir í
,,JENKA"-stíl. Undirleik annaðist Líður Ægisson háseti,
á harmonikku. Söngstjóri var Sveinn Björnsson.
Þá
kom fram söngkvartett ásamt gítarleik. Einleikur á harmonikku og fleira.
Þá
söng frú Ellý Birgisdóttir gamanvísur með undirleik Önnu Egilsdóttur,
en efni gamanvísnanna var
um skipshöfnina, konur þeirra, vinkonur ofl., og vöktu vísur og söngur mikla kátínu. Vísurnar voru eftir móður Ellýar.
Að
lokum var stiginn dans. Skemmtunin öll tókst
mjög vel, ekkert fyllirí og allt gekk með ró og spekt, þó
„altalað" sé að Íslenskir sjómenn geti
ekki „skemmt" sér nema ofurölvi.
Nei, þarna var enginn
sjómaður ofurölvi. Og ég, landkrabbinn,
skemmti mér ljómandi vel í þessum ánægða hóp. -- S. K.
Ath.:Fleiri myndir
