Lítilþægir félagar.
"Litlu verður Vöggur feginn", má segja um þá Jóhann F. Guðmundsson og Svein Benediktsson.
Sveinn gortar af því að ég hafi boðið sér í veislu í sumar og Jóhann af því að ég hafi hælt sér i samsæti verksmiðjanna fyrir tveim árum.
Þetta segir Jóhann satt. Við hældum þar hvor öðrum. Ég hældi honum fyrir það, að hann hefði unnið vel og skynsamlega að því, að gott samkomulag náðist þá um vorið í kaupdeilu er staðið hafði við verksmiðjuna.
Það hrós átti hann skilið og stendur það enn óbreytt frá minni hlið (alveg eins og það, er ég sagði um aðra starfsmenn verksmiðjanna í grein er Jóhann vitnar í). -
Og einmitt í viðurkenningarskyni fyrir það afsakaði ég Jóhann hvað eftir annað og hélt hlífiskildi yfir honum, þegar kvartað var yfir óstundvísi hans og slæmu eftirliti í verksmiðjunum.
Og svo er nú veislan, sem Sveinn er svo hróðugur yfir að ég hafi boðið sér í. Öllu má nú nafn gefa. Svo stóð á umræddan dag, að "Nova" kom hingað kl. 10½ um kvöldi', og með henni var aðalumboðsmaður verksmiðjanna í Noregi og ætlaði aðeins að hafa viðdvöl meðan "Nova" stóð hér við.
Auðvitað taldi ég það kurteisisskyldu mína, sem formanns verksmiðjustjórnarinnar, að taka á móti umboðsmanninum og kynna hann verksmiðjustjórninni, en hér er nú ekki svo ástatt að sumrinu, að hægt sé að taka á móti útlendum gestum klukkan 10½ að kvöldi, annarstaðar en heima hjá sér, og sem meðlimur verksmiðjustjórnarinnar varð Sveinn að fylgjast með.
Þarna mátti ekki annað koma til greina en kurteisisskylda frá viðskiptalegu sjónarmiði.
En auðvitað skilur Sveinn þetta ekki.
Þormóður Eyjólfsson
| 
