Málalyktir.
Það er vitaskuld mjög margt fleira viðvíkjandi þessari deilu, sem hér verður, að þessu sinni, rúmsins vegna, ekki hægt að ræða.
En af því, sem þegar er sagt, mun verkafólki og öllum öðrum vera það ljóst, að hér hafa allverulega rekið sig á hagsmunir verkalýðsins annarsvegar, en ódrengskapur og valdafíkn Þ. E. og J. G. hinsvegar.
Verkalýðurinn og réttlætið hefir sigrað og svo mun ávalt fara í slíkum málum sem þessu.
Þá væri og vel farið, ef þessi átök yrðu til þess, að kenna Þ. E. í framtíðinni, að líta verkalýðssamtökin þeim augum, sem vera ber.
Að hann gerði sér ljóst, að söm framkoma hans sjálfs og hingað til í garð verkalýðsins, getur nú ekki gengið lengur.
Þ. E. verður að hætta því, að láta hinar taumlausu ástríður sínar, eigingirni, auragræðgi og valdafíkn, ráða öllum sínum gjörðum, því að annars verður þess skammi að bíða að verkalýðssamtökin hirti hann svo um muni.
|
