J. F. G. og Cæsar.
Í Neista, sem út kom í fyrradag, bendir fyrirsögn fyrir grein, er J, F. G. stílar til mín, á að hann líki sér við Cæsar en mér við Brutus.
Fyrir vissi ég það, að J. F. G, leit stórt á sjálfan sig en ekki hélt ég þó, að hann áliti sig jafnan við eitt mesta mikilmenni er sögur fara af, en lengi skal manninn þekkja.
Ég get heldur ekki fundið neina ástæðu til þess að líkja mér við Brutus, að minnsta kosti stend ég ekki sem betur fer í neinni þakklætisskuld við J. F. G. eins og Brutus gerði við Cæsar.
það má vel vera að J. F. G, finnist að ég hafa ekki sýnt honum tilhlýðilega virðingu með því að biðja hann ekki fyrirgefningar á því, að niður féllu orð úr yfirlýsingu hans.
Ég hefi gert í því máli það sem skyldan bauð, að taka á mínar herðar þá sök, er þar átti heima.
Að mínar herðar eru bognar kemur mér einum við. J. F.G. getur ekki hrósað sér af því að hafa beygt þær og mun heldur aldrei fá tækitæri til að beygja þær.
Ummæli mín í lok yfirlýsingar minnar virðast hala komið illa við J.F.G. og valdið honum sársauka. Má vera að honum eigi eltir að svíða.
H.J. |
