Borgarafundurinn.
Almennur borgarafundur var haldinn í Bíó s.l. sunnudag um "Rauðku"-málið.
Áki Jakobsson setti fundinn og skipaði sem fundarstjóra Gunnlaug Sigurðsson og til vara Aage Schiöth.
Fundarritarar voru skipaðir þeir Sigurður Gunnlaugsson og Sigurður Björgúlfsson.
Framsögu hafði forseti bæjarstjórnar, Erlendur Þorsteinsson og skýrði hann vel og greinilega frá gangi málsins frá byrjun til enda. Var ræðu hans tekið með dynjandi lófaklappi.
Þegar framsögu var lokið, lýsti fundarstjóri tilhögun áframhalds fundarins og röð þeirra, er á mælendaskrá voru.
Stjórn ríkisverksmiðjanna hafði verð boðið á fundinn, því eins og kunnugt er, hafði hún til umsagnar, hvort gefa skyldi leyfi til endurbyggingar og stækkunar Rauðku.
Stjórnin varð skipt um málið, og voru þeir Finnur Jónsson og Jón L. Þórðarson með því að leyfið yrði gefið, en þeir Þormóður Eyjólfsson, Sveinn Benediktsson og Þorsteinn M. Jónsson á móti og unnu þeir alir, sem þeir megnuðu, til að eyðileggja framgang þessa máls.
Á fundinum voru ríkisverksmiðjustjórn ætlaðar40 mínútur, er skiptast skyldu jafnt milli meiri- og minnihluta.
Þegar lýst hafði verið lengd ræðutíma, ærðust þeir Þormóður og Sveinn og gerðu ítrekaðar tilraunir til að hleypa upp fundi. Heimtuðu þeir jafnan ræðutíma við þá, sem málinu voru fylgjandi, og er þeir fengu það ekki, gengu þeir af fundi - óáreittir, og var þar meira umburðarlyndi sýnt af fundarmönnum, en þeir Þormóður og Sveinn gátu vænst.
Auk Erlendar Þorsteinssonar töluðu á fundinum þeir: Ole Hertervig, Gunnar Jóhannsson, Finnur Jónsson, Aage Schiöth, Jón Gíslason og Þóroddur Guðmundsson.
Þá flutti og einnig Erlendur Sigmundsson erindi, er Pétur Á. Brekkan hafði samið, sem kveðju til þeirra Þormóðs og Sveins frá verkamönnum i Rauðku.
Ræðunum öllum var vel tekið og var auðheyrt, enda vitað áður, að þarna er mál, er á, sem sagt, óskipta hugi allra Siglfirðinga.
Í fundarlok var svohljóðandi ályktun samþykkt i einu hljóði:
Almennur borgarafundur haldinn að tilhlutun bæjarstjórnar Siglufjarðar, sunnudaginn 27. ágúst 1930 mótmælir eindregið því, hvernig meirihluti ríkisstjórnarinnar hefur hindrað endurbyggingu og stækkun síldarverksmiðju Siglufjarðarkaupstaðar, "Rauðku", þrátt fyrir nauðsynina á afkastaaukningu síldarverksmiðjanna i landinu, og þrátt fyrir það, að bærinn væri búinn að fá tilboð um hagstætt lán, án ríkisábyrgðar.
Þar sem engar handbærilegar ástæður hafa verið framfærðar fyrir þessu óskiljanlega framferði, krefst fundurinn þess, að ríkisstjórnin taki málið til meðferðar á ný og veiti leyfi til að endurbyggja "Rauðku" með 5.000 mála afköstum á sólarhring og leggi að öðru leyti engan stein í götu málsins.
Ennfremur skorar fundurinn á stjórn Útvegsbanka Íslands, h.f. að standa við áður gefin loforð um ábyrgð á erlenda láninu til endurbyggingar "Rauðku".
Þá var einnig samþykkt með öllum greiddum atkvæðum gegn einu, eftirfarandi tillaga er flutt var af 24 verkamönnum í Rauðku:
Almennur borgarafundur haldinn á Siglufirði 27. ágúst 1939, skorar á Þormóð Eyjólfsson að leggja niður umboð sitt í bæjarstjórn Siglufjarðar.
Lítur fundurinn svo á, að hann sé algerlega búinn að fyrirgera rétti sínum sem bæjarfulltrúi með framkomu sinni í Rauðkumálinu og ýmsum fleiri velferðarmálum Siglufjarðar.
Fundurinn skorar ennfremur á bæjarstjórn að samþykkja samskonar áskorun.
Fundurinn var mjög fjölsóttur og fór hið besta fram og má mjög róma stillingu Siglfirðinga, þó hinsvegar mætti sjá, að margan manninn klæjaði f fingurgómana þegar þeir fjandmenn Rauðkumálsins gengu af fundi. |
