| Undir
september sól sá ég sumarið fyrst ÞAÐ
var myrkur um miðjan dag. Það
var síldarleysi, Það voru norðaustan
vatnsveður og fannkoma.  Það
trónuðu snjóskaflar á
Siglufjarðarskarði og torvelduðu samgöngur við þjóðvegakerfið, blésu
skafrenningi framan í fólk, sem
hélt að sumarið væri sumar og hugðist fara á fjórum hjólum
fjallveginn til Skagafjarðar.
En því aðeins vita menn, að
svartur litur er svartur;
að þeir hafi hvíta litinn til
samanburðar. Það er kominn september.Það er komin síld til Siglufjarðar; Það er saltað á fjórum stöðvum.
í dag og var saltað á tveimur
í gær. Þessar stöðvar fengu
sína fyrstu síld í september,
þegar enginn bjóst við síld, en síldin
væri ekki síld
ef hún kæmi þegar búist var við
henni.
Þetta er enginn landburður,
en þó eins og að sjá á
sól
milli skýja, eins og von sem vegs
úr vonbrigðum. Þetta er eins
og koma heim til sín eftir langa
útivist, þótt maður hafi ekkert
farið. Það
sem jók þó mest á ánægjuna
var, að það var skuttogarinn
Siglfirðingur, flaggskip Siglfirðinga
sem færði stærsta fenginn í dag, rúmlega 2000 mál og tunnur, Hér
sjáið þið skipið, það rúmar varla meiri afla, en sýnist þó lítið
hlaðið, ber með reisn sin feng og líkist ekki fjöl á sjó. Önnur
mynd sýnir nokkra unga Siglfirska sjómenn við löndun og sú þriðja
skipstjórann Pál Gestsson sem ræðir við Aage Schiöth (t.h.)
og Skarphéðin
Guðmundsson (t.v.). Megi hann sem
oftast segja jafn
góðar veiðisögur! Þetta er að
vísu
haustafli, en það er á haustin sem náttúran
sáir fræjum þeim, sem eiga að
bera ávöxt að vori. -
Stefán
Skarphéðinn
Guðmundsson kaupfélagsstjóri (snýr baki í ljósmyndarann) Páll Gestsson
skipstjóri og Aage
Schiöth lyfsali
|
Þriðjudagur 8.september 1964.
Ljósmyndir:
Steingrímur, textinn: Stefán Friðbjarnarson